Lekkerbekken

De gemiddelde Afrikaanse vrouw is zo’n vier uur per dag aan het kokkerellen. Jullie vragen je vast af wat voor culinaire hoogstandjes daaruit voortkomen. Komtie.
Het traditionele streekgerecht van de Bamoun is couscous met légume, en dat eten ze dan ook praktisch dagelijks. Ooit dacht ik dat wij Nederlanders geen variatie kenden met het aardappel-vlees-groente trio, maar het kan nog erger.
Couscous-à-l’Africaine zijn geen Marokaanse kruidige korreltjes, maar grote plakkerige deegbollen. Je maakt ze door maismeel in een pan kokend water te kieperen en het een half uur lang krachtig te kloppen. Légume betekent letterlijk groente, maar het komt vaak neer op een bitter spinazie-achtig prutje waar gedroogde vis of pistache noten door zitten. Traditioneel als mijn gezin is, komt de couscous-légume vaak ook bij ons op tafel. De couscous wordt vanuit een plastic zakje op je bord gegooid en je wordt vervolgens geacht om het met je rechter(!)hand te eten. Daanaast krijg ik hier, ondanks mijn leugen dat ik vegetarisch ben, nog elke dag vlees en vis voorgeschoteld. En dan niet een een bescheiden stukje biefstuk, maar koeienhuid, kippennek en vissenkop zijn allemaal al over mijn bord gerold. Ik probeer dan voorzichtig het vlees eraf te pulleken, terwijl ik zie dat mijn gezinsleden gulzig hele botten en graten in hun mond wegkauwen. Met al deze praktische ongemakken, zijn we toch minder fan van deze maaltijd geworden. Andere avondmaaltijden zijn aardappels-achtigen als yams, cassava's en patates, met pindasaus, bruine bonen of slijmerige gombo-pap. Goed te eten, maar niet om over naar huis te schrijven. In onze favorieten zijn wel opgenomen: de plantin-banaan. Een melige bakbanaan waar je superlekkere chips van kunt bakken of die je gekookt als aardappel kunt eten. Dorieke en ik hebben nu al exportplannen. Mijn andere lievelings was Cocci, witte bonen-brouwsel dat ergens naar omelet smaakt. Dit gerecht stond een tijdje op nummer een, maar sinds een heftige buikgriep dankzij Ms. Cocci begin ik er niet meer aan.
Als ontbijt krijg ik vaak droge baguette met boerenomelet en chocomel, maar op feestelijke momenten wordt bouillie met beignets geserveerd. Boullie is een zeer gesuikerd maispapje, waar je de kleine oliebollen (beignets) indoopt. Dorieke en ik waren helemaal om! Na even oefenen kunnen we ook zelf beignets ‘knippen’, dus dat gaan we jullie in Nederland nog eens voorschotelen. Verder heb je hier al het fruit dat je hartje begeert: papaya’s, ananassen, guaves, cocosnoten, het groeit allemaal in onze tuin. Aan vitamientjes geen gebrek!
Ten slotte heb ik natuurlijk ook geprobeerd iets van de ‘Nederlandse’ keuken over te brengen, de pannekoeken zijn al gebakken en ook hutspot, spaghetti en hamburgers hebben ze al mogen proeven. Mijn oma vond de hamburgers veel geslaagder dan de spaghetti, want in de saus zat courgette waar ik de schil aan had laten zitten, en dat had alles verpest. De hutspot bij Dorieke thuis was wel een succes, we hebben zelfs een demonstratie ‘juskuiltjes’ graven gegeven. Ze zaten te smikkelen bij de oerhollandse gehaktbal.