Montpellier, een week later…

Inmiddels ben ik van het hostel verhuisd naar Martjes kamer en maak ik me klaar voor het inrichten van mijn nieuwe kamer op dinsdag. Nu zit ik dus tijdelijk in appartement 2A, waar Merel, Martje en de Franse Joey en Chandler wonen (ze heten alleen Thierry en Iandré ). Daarboven, in 3A heeft ook onze Jen een kamertje gevonden en in de rest van het gebouw wonen ook allemaal uitwisselingsstudenten.

Deze week heb ik mijn eerste rits colleges gevolgd die – hou je vast- 3 uur duren met als je geluk hebt 10 minuten pauze tussen door. Het Frans is wel moeilijk bij te houden, helemaal bij docenten die geen PowerPoint gebruiken. Franse docenten zijn nog van de oude stempel, zo houden ze heel strikt de presentielijst bij. Het niveau is alleen niets vergeleken bij Nederland. Er is niets wetenschappelijks aan de colleges en het gaat zó traag. In ons college Engels voor gevorderden hebben we een half uur besteed aan het uitspreken van de woorden ‘word’ en ‘world’. Eén voor één moesten mijn medestudenten die woorden uitspreken (klinkt als : wuuuude wuuuuude) en het commentaar van onze Ierse docent was keihard ‘no, you said the same’. Hilarisch!

Woensdag zijn we met onze vaste groep Erasmussers gaan disco-schaatsen. De Mexicanen hadden nog nooit op ijs gestaan dus uit veiligheidsoverwegingen stonden die langs de kant te bouncen. Donderdag was er in ons appartement een feestje van vertrekkende Belgen, dus weer wat goede contacten gelegd. Vrijdagochtend om 8 uur college was alleen wel een drama! Gelukkig konden we ’s middags bijkomen in de IKEA, een feest van herkenning! Na ‘de hele route’ en wat Zweedse gehaktballetjes met jam, konden we zakkenvol decoratie naar huis tillen.
Gisteren – technisch gezien januari – was het hier tropisch warm (oké 20 graden, maar toch), dus we zijn naar het strand geweest. Je kunt hier dan voor 2 euro zo’n oerdegelijke kleurrijke fiets met een mandje huren (oh ik wou dat ik een foto had!) en de hele dag door Montpellier crossen. Fietser-vriendelijkheid kennen ze hier alleen niet, je moet je weg zien te banen over drukke autowegen en trambanen. Wij zijn dus linea recta de stad uitgefietst en in de zon en door de wind naar de kust gefietst. Daar moest iedereen natuurlijk een fotoshoot houden, schelpen zoeken en dingen in het zand schrijven. We zijn nog even door de haven gefietst waar heel bejaard Montpellier petanque (voor ons: jeu de boules) aan het spelen was, zo heerlijk pittoresk! Op een terrasje hebben we nog een dure cappuccino gedronken om genoeg energie te hebben voor de terugrit. Fiorella, uit Equador, is al dat fietsen natuurlijk niet gewend, dus die deed het was rustiger aan.
’s Avonds gingen we het Franse nachtleven dan echt verkennen. Het is ongelofelijk maar een stapavond duurt hier van 9 uur tot 1 uur ’s nachts, dan gaan alle cafés dicht! Een systeem dat ik in Nederland ook in ga voeren, want vanmorgen was super fit! Als je zaterdagavond door de kleine straatjes loopt, zitten overal Fransen op mini-terrasjes grote bellen wijn te drinken, het is hier zo gezellig! Alleen er wordt hier niet echt gedanst, de cafés zijn helemaal gevuld met tafeltjes en stoeltjes. Gelukkig heb ik mijn tijdelijke vervanger van de Nijmeegse Sterre wel al gevonden, ‘le Huit’ ziet er van binnen uit als een grote badkamer, maar de cocktails zijn très delicieux!
Zeg, ik hou het hierbij, jullie horen snel meer!
Liefs van mij

PS: ik kan maar weinig foto’s kwijt, dus ik wissel gewoon steeds alle foto’s om (ik mail wel als ik een picasa heb).