Bussend door Kameroen

Hallo Allemaal,

Afrika is het helemaal ! Maar ik heb teveel beleefd en teveel mini-cultuur-shocks gehad, voor één bericht. Dus ik maak tijdelijk een rubriek Afrikaanse bed-time-strories.

Goed, waar was ik gebleven.. Donderdag hebben Do & ik in Douala geslapen, bij de rijke familie van Papa André (gastvader van Dorieke). De volgende dag moesten we met spoed en voor dag en dauw opstaan, want we moesten met Papa André de bus naar Foumbot pakken. Na brood en water inkopen stonden we om half 9 stonden op het Gare Routiere, waar de bus uiteindelijk pas tegen 11en vertrok.

De 5 uur durende busreis was hilarisch! Bij elk dorp stopte de chauffeur zodat straatverkopers de kans kregen hun brood, papayas of vleesspiezen door het raam te verkopen. Verder reisde er nog een apotheker mee, die van de rit gebruikmaakte om zijn medicijnen te verkopen. Na de verkooppraat mocht iedereen het goedje proberen, door het via een watje door de neus in te snuiven. Volgens Papa André werkte het goed, volgens Dorieke kwam dat vooral doordat het je reinste nagellak-remover was.

Eindelijk kwamen we aan in Foumbot, mijn hometown voor de komende twee maanden, waar al het leven zich op straat afspeelt. We pakten de achterop-de-motor-taxi, die ons langs vele marktkramen meevoerde naar het huis van Bernadette. Bernadette is de Kameroenese contactpersoon van Ontmoet Afrika. Ze is een pittige, potige, superenthousiaste tante, in de categorie Queen Latifa. Binnen stonden de Afrikaanse couscous en patates al voor ons klaar. Ineens kwam Charlotte, onze Belgische vrijwilligster van Ontmoet Afrika, de hoek om met haar haar in Afrikaanse vlechtjes (na 4 weken al zeer goed ingeburgerd). Ook maakten we kennis met Hans en Lisette, een Nederlands echtpaar dat hier een jaar les komt geven. En zo was er ineens meer wit dan zwart in huis en werden enthousiast de belevenissen uitgewisseld.

Na de maaltijd ging ik naar mijn gastgezin in Foumbot, waar ik een schattig eigen kamertje heb. Daar moest ik Dorieke dagzeggen die in naburig dorp Baigom gaat wonen. Moe, maar vol vertrouwen viel ik in slaap in mijn nieuwe bed. Morgen volgt een nieuw verhaal.

Bisous