Jip is ziek

Of eigenlijk: Jorel is ziek. Maar mijn kleine broertje met zijn verlegen glimlach past zo in een Annie MG Schmit boek. Mijn vader zei dat Jorel malaria had, zoals iedereen dat hier heeft als ie ziek, zwak en misselijk is. Maar nadat hij ondanks alle malariamedicijnen, na vier dagen nog koorts, hoofdpijn en pijn in de buik namen ze hem ’s nachts mee naar het ziekenhuis. De week ervoor had mijn zusje Morelle ook al met een onduidelijke aandoening in het ziekenhuis gelegen en in de tussentijd had broertje Junior nog malaria gehad. Iedereen is dus aan de lopende band ziek. Bij de eerste ziekteverschijnselen al rukken ze de hele medicijn-mikmak uit de kast en wordt de zieke volgestopt met paracetamol, maraliapillen, tabletje tegen de hoofdpijn, zalfjes enzovoorts. Eergister nieste ik twee keer (ik heb een soort mintalergie, want ik nies altijd na het tandenpoetsen), toen stelde mijn vader meteen voor me 2 capsules antibiotica te geven! Vind je het gek dat iedereen hier naar het ziekenhuis moet, ze zijn hartstikke immuun geworden van al die pillen.

Maar wij dus de volgende dag op bezoek bij Jorel in het ziekenhuis. Simon en ik hebben in alle afgeladen zalen gekeken of Jorel er tussen lag, maar bleek dat mijn rijke ouders hem al hadden over laten plaatsen naar een prive-kamer. Daar troffen we Maman Helene, die voortdurend aan Jorels zij blijft. Zo werkt dat hier, je hebt weinig verpleging dus de dichtbijzijnde oma wordt ingeschakeld om 24/7 bij het kind te waken en het infuus in de gaten te houden. Ondertussen rukt de rest van de familie uit op etenstijden. Dan gaan we met een plastictas met borden en warme pannen richting het ziekenhuis – de ontdekking van een ziekenhuisrestauratie is hier nog niet gedaan. Wel hebben ze bij het ziekenhuis een aantal open haarden waar mensen die van ver komen hun water kunnen koken en voedsel voor de patient kunnen bereiden.
De verzorging van de patient gaat ook heel anders in zijn werk. Bij aankomt werd mijn broertje onderzocht en stelden ze buiktyfus vast. De zuster maakte daarna een boodschappenlijstje met medicijnen, infusen, plastic handschoenen, watjes, pleisters etc. Met dat lijstje gaat mama dan naar de apotheek om de inkopen te doen. Toen de zuster het infuus aan kwam leggen maakte ze dus alleen gebruik van de ingekochte spullen uit de apotheek tas.

Ondertussen ligt Jorel al weer vier dagen in het kleine kamertje en gaat het stukje bij beetje beter. Volgende week is hij jarig, dus ik hoop dat hij dan thuis zal zijn om de kaarsjes uit te blazen.