Familie hier en ik daar..

Net terug van een weekje Nederland, iedereen heeft me alweer gezien en tóch een bericht!

Want twee weken geleden alweer had mijn familie de Volvo V40 naar het zuiden genomen. Voor een weekje kwamen ze in Montpellier genieten van de zon. Maar welke zon?! Voor de verandering was het hier koud en regenachtig, wat een slecht begin. Op zondag zijn we naar dé rommelmarkt van Montpellier geweest (het is hier elke week Koninginnedag op het plein van Mosson, wat een rotzooi!). Daarna reden we voor de vorm even naar de zee, waar het vreemdgenoeg zeer druk was. Board- en kite-surfers profiteerden van de wind en de hoge hoge golven. Wij waren bijna van de pier afgeblazen en werden overspoeld met water. Maandag hebben we dé berg bij Montpellier: de pic St. Loup beklommen, waar er zich weer herkenbare familie-situaties afspeelden: ‘pap, zijn we er nou al?’…’ja het duurt nog maar 5 minuten’…’*kreun* dat zei je net ook al’. Maar eenmaal op de top was het zeer de moeite waard, helaas spreken de foto’s geen boekdelen. Donderdag hebben we een Franse ‘tour guidé’ door de stad gemaakt, met een gids dus. Eindelijk heb ook ik de oude hotels en de muurschilderingen van St. Roch gezien. Thomas en Martine verstonden niets van al dat Frans en hebben twee uur rond gedrenteld. Vrijdag was Martine jarig én was het heerlijk weer, vreugde alom! Eerst uitgebreid ontbeten en Martine kado’s gegeven, daarna fietsen gehuurd en op naar het strand! We zijn langs de binnenmeren en wijnvelden naar de zee gefietst en hebben nog een oude Cathedraal bekeken. Op het stand hebben we lekker lang van de zon genoten (mijn vader met een tshirt over zijn hoofd tegen verbranding) en Thomas heeft Karate-kid nagespeeld (zie foto’s!). 's Avonds uiteten geweest en daarna heb ik mijn laatste spullen gepakt, werden thermoskannen koffie gemaakt en zijn we tegen de nacht in de auto gestapt riching Oosterbeek.

Het was leuk om thuis te zijn, maar raar. Blij om velen van jullie weer te zien, maar de week vloog voor bij. Jammergenoeg heb ik dus niet iedereen kunnen zien of zelf maar kunnen bellen. Want zaterdag vroeg-vroeg in de ochtend hebben paps en mams me naar het vliegveld in Eindhoven gebracht. Het de vlieg- en de treinreis heb ik samen met Merel doorgebracht en we hebben uren (want zolang duurt een treinreis in Frankrijk) gepraat over ons Nederlandse belevenissen. Eenmaal in Montpellier heeft de stalende zon ons weer het thuis-gevoel bezorgd.

Maar na mijn aankomst in huize Pasteur was er geen tijd voor zon&strand want er wachtten 4 Franse tentamens in 3 dagen en – vanwege NL-trip – slechts 1 dag om te leren! Zondag heb ik me ondanks tropische standtemperaturen opgesloten in mijn kamer. Maandag twee tentamens, de eerste was een ramp, de tweede een nog grotere. De prof van Techniques de Vente had bedacht om een examen te geven via PowerPoint. Hij hield steeds een klein inleidend praatje waarna hij de sheet liet zien met de vraag en voegde eraan toe ‘jullie hebben 7 minuten om hem te beantwoorden’. En zo ging het twee uur lang door. Zwetend en met trillende handen van het schrijven kwamen we om 19:00 het lokaal uit. Niemand had tijd gehad om zijn woordenboek uberhaubt in te kijken. Zo’n vreemd en gehaast tentamen hadden we nog nooit gehad, toch rare jongen die Fransozen.

Vanaf gister had ik dus lekker de tijd voor feesten en ontspannen. ’s Avonds zijn we begonnen in de Ierse Pub met een poker toernooi. Ik (met Jen als niet-spelende aanhang) aan een tafel tussen 7 Franse mannen die duidelijk al heel lang speelden. Mijn strategie werd dus om te doen alsof ik het hele spelletje nog niet kende (en ach daar hoef ik helemaal niet zo erg voor te acteren). Maar mijn tactiek heeft wel vruchten afgeworpen, want keer op keer trapten ze erin als ik blufte.Ik hoop de volgende keer te kunnen melden dat ik tafel-winner ben geworden. Daarna feestjes in de Macadam en de Rockstore, waar het volstond van de feestende Erasmussers. Vandaag rustig bijkomen, want het weekend heeft nog heel wat huisfeesten, tripjes en rommelmarkt-events in petto. Maar daarover later meer!
Bisous