Dansen op de brug & feesten bij de buren

Jullie hoopten waarschijnlijk dat mijn verhalen na een tijdje minder lang zouden worden, nou forget it.. ik heb echt belachelijk veel meegemaakt, dus ga er maar eens goed voor zitten.

Vorige week vrijdag was Jenny jarig en dat vierde ze met een stel Erasmussen met een etentje in een Libanees restaurant. We kregen een soort Libanese tapas, wat neerkwam op veel vlees en veel kruiden, maar yum yum! Op een gegeven moment kwam de burgemeester van Montpellier met veel aanhang binnen, die op verkiezingstour was en alle populaire resto’s afging. Wij kregen een hand en jarige Jenny mocht op de foto. De dag erna gingen we naar Avignon. We waren verschrikkelijk vroeg uit de veren, maar op het station aangekomen waren de treinen eindeloos vertraagd vanwege een “ongeluk met een persoon”. Uren laten waren we toch echt in Avignon waar we het Palais des Papes - wooow wat een immens gebouw – en de Pont d’Avignon – on y danse, van het welbekende liedje – bezochten. Verder hebben we hier en daar een terrasje gepakt en un peu de shopping gedaan in - eindelijk een H&M! Die avond waren via via uitgenodigd op één of ander feestje van een Franse jongen. We kwamen uit bij een grote, rijke villa met boven een appartement vol feestende Fransen. Eindelijk hebben we ons eens onder de plaatstelijke bevolking gemengd, en die lui kunnen ook goed drinken. Ons – als naieve buitenlanders – werd wijsgemaakt dat de jarige jongen alleen in het gigantische huis woonde met zijn zus. Maar bij een rondtour door het huis heeft diegene weldegelijk een stel ouders wakkergeschud door hun slaapkamerdeur open te gooien. Dit was een avond in de categorie ‘hilarische feestjes’.

Maar naast alle feestgedruis gaan ook collegedagen gewoon door. Nogmaals wil ik zeggen hoezeer wij lijden onder 3 keer 3 uur college, beginnende om 8 uur ’s morgens – het went nog steeds niet. Naast de nodige bedrijfskundige vakken volg ik nu ook Spaans. De prof is van oorsprong Spaans, maar hoewel hij grammaticaal goed Frans spreekt, blijft het voor mij allemaal mañana-mañana-taal als ik mijn ogen dichtdoe. Ik mocht als eerste het net-geleerde rijtje getallen van 0 tot 20 in het Spaans opnoemen: deiceocho, deicinueve (=nueBe), wat een ramp! Maar gelukkig bakten de Fransen er ook niets van en konden we er samen om lachen.
Woensdag hadden we een goede onderbreking van de wekelijkse sleur met een concert van Daphné, een door en door Francaise die chansons zingt met een sleugje jazz en rock, heerlijk!

Zaterdag gingen we naar een rugby wedstrijd tussen Montpellier en Clermont Ferrand in het stadion “le grand M” (waarbij ik dacht dat het wel bij de McDonalds zou zijn). Om ‘onze’ ploeg te supporten hadden we in blauw-wit het logo van Montpellier op de wang geschminckt, maar op de tribune bleek dat we tussen allemaal supporters van tegenpartij zaten. Wat een heftige sport is dat rugby, mensen gingen met een domino-effect vechtend tegen de grond – en de EHBO rende af en aan. Na veel gerollebol, bloedneuzen en gejuich voor Clermont eindigde de match in 56 – 14 voor de anderen. Als troost gingen we in ons appartement spaghetti eten. Uiteindelijk zaten er veertien man bij ons in de keuken en gang met een bord rode slierten (de afwas was een drama!). ’s Avonds was er een feestje bij de bovenburen, waar we met paashaasoren op ons hoofd choco-eieren hebben gestrooid om de paasnacht in de luiden. De volgende morgen hadden we een uitgebreide paasbrunch bij Anouk, waar we bijna schandelijkerwijs de eieren vergaten. ’s Avond hebben we met huisgenoten een uitgebreid paasdiner gekookt waarin ook een omelet niet mocht ontbreken. Maar na dit lange relaxweekend, moet ik morgenochtend toch weer aan de studie geloven. Maar ik hou jullie op de hoogte van komende belevenissen.

Ten slotte, maar niet tenminste wil ik zeggen dat ik echt geniet van al jullie mails, reacties, kaartjes enzo. Nieuws uit Nederland doet me goed, dus bedankt en blijf posten:D!
Liefs van mij